Katarzyna Kamińska

Zrealizowano przy pomocy finansowej
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

W 1999 roku Studia w Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego, na wydziale Edukacji Wizualnej.
2005 Dyplom w pracowni grafiki warsztatowej prof. Tomasza Chojnackiego
oraz aneks w pracowni malarstwa i rysunku ad. Włodzimierza Stelmaszczyka.
Nagrody i wyróżnienia:
W 2003 stypendium w Staatliche Akademie der Bildenden Kunste w Stuttgarcie.
W 2004 stypendium Ministra Kultury.

Jaka kobieta?

Tytuł najnowszego cyklu grafik Katarzyny Kamińskiej brzmi ,,Taka ja”.
Gra słów sugeruje, że przedmiotem artystycznych dociekań Kasi jest ona sama i jej świat. Ten świat to surrealna rzeczywistość, która przywodzi na myśl marzenia senne lub baśniowe wizje, rodzące się w wyobraźni dziecka. Artystka zapełnia swoje prace ogromnymi kwiatami, plastrami owoców, barwnymi kulami, pośród których przewija się ona sama – główna i zarazem jedyna bohaterka opowieści. Poprzez sugestywne obrazy-fotomontaże Kasia odwołuje się do innych zmysłów niż wzrok.

Patrząc na sylwetkę artystki leżącej wśród płatków ogromnej róży, sami chcemy poczuć zapach kwiatu, czy też przyglądając się innej pracy – polizać plaster owocu.

Świat Kasi Kamińskiej kusi nas swoją zmysłowością, jednak nie mamy do niego wstępu. Artystka przewidziała dla nas rolę voyera – podglądacza, który może jedynie oglądać rzeczywistość lepszą, piękniejszą, tęsknić za miejscem, gdzie czas spędza się na przyjemnościach. Jednocześnie jednak zdajemy sobie sprawę, że nigdy nie znajdziemy się po drugiej stronie lustra, nie wejdziemy do jej krainy czarów.

Artystka podejmuje refleksję nad własną kobiecością, która jest w stanie ciągłej metamorfozy, jak w podwójnym autoportrecie – a zarazem scenie pocałunku. Spotykamy tu jej różne oblicza – czasami małą dziewczynkę, innym razem dojrzałą kobietę. Poprzez niezwykle estetyczne, wyimaginowane obrazy Kasia odcina się od realiów, które narzuca kobiecie świat zewnętrzny. We wciąż męskocentrycznie zorganizowanej rzeczywistości kobieta zmuszona jest wpasować się w kulturowo narzucony ideał matki, żony, córki, powielając ograniczające ją schematy.

Prace Katarzyny Kamińskiej to kolejne etapy podróży mentalnej, w której artystka poszukuje istoty kobiecości. W jej wypadku to kobiecość delikatna, zmysłowa, objawiająca się poprzez symbiozę z naturą.

Jednocześnie jednak jest to kobieta wyzwolona od społecznych oczekiwań, która słucha jedynie własnego instynktu. Jej kobiecość nie konstytuuje się poprzez odniesienia do męskości, porównania męskich i kobiecych zachowań. Nie jest reprezentantką drugiej płci. Przygląda się sobie, żyje dla siebie i w zgodzie ze sobą, myśli o sobie i nie ma zamiaru czuć się winna z tego powodu.

Anka Leśniak