Wernisaż:

Wystawa ,,Mężczyźni są z Venus, kobiety są z Marsa” w założeniu swoim podejmuje próbę ukazania i określenia męskości i kobiecości oraz zmian jakie zachodzą w ich definiowaniu. Na ich obraz składają się z jednej strony różnice, z drugiej zaś przenikanie się i widoczne coraz bardziej zacieranie wyraźnych granic między tym co męskie a tym co kobiece. Społeczno- kulturowe definicje obydwu płci od wieków dość jednoznacznie określały rolę kobiety i rolę mężczyzny jakie pełnili w społeczeństwie. Dominująca rola mężczyzny widoczna była przede wszystkim w życiu społecznym. Do niego należało też ostatnie zdanie w życiu rodzinnym, a pojęcia takie jak honor ,odwaga i mądrość  określały wartość i znaczenie mężczyzny. W wielu kulturach istnieje przekonanie o najistotniejszych przymiotach które składają się na obraz ,,prawdziwego mężczyzny”.
Określenie to jednak nie było spotykane w odniesieniu do kobiet. Ich rola utożsamiana była głównie z macierzyństwem i opieką  nad życiem skupionym przede wszystkim wokół  domowego ogniska . Cnoty jak  czystość, pokora, pobożność określały wartość kobiety, przy której mężczyzna mógł dać upust swoim emocjom i rządzom. Kobieta  jako postać niejednoznaczna i nieprzenikniona utożsamiała intuicje którą dopełniała mądrość przynależna mężczyznom.  Obraz ten wraz z upływem czasu zmieniał się i  nadal wpływa na zmianę postrzegania i określania zarówno kobiety jak i mężczyzny. Wystawa ,,Mężczyźni są z Venus, kobiety są z Marsa” ukazuje relacje damsko męskie, odmienność  i podobieństwa obydwu płci aż do androgyniczności i pojmowanej dziś w  sposób szczególny  tematyki gender, która źle rozumiana chce jednoznacznie określać cechy każdej z płci, wpisując je tym samym w miejsce gdzie znajdowały się ,,od zawsze”.
Zaproszeni do udziału w wystawie artyści z różnych względów i w różnym stopniu odnoszą się do tematyki płciowej mężczyzn i kobiet. W przypadku kilku artystów prace powstały wcześniej i są częścią dużych cykli jak ,,Genderqueer” duetu Lidii Krawczyk i Wojtka Kubiaka. Ich wielkoformatowe malarskie portrety osób ,,przebranych za płeć” odnoszą się do przemian, stawania się trzecia płcią, która pozbawiona jest cech typowych dla kobiet czy mężczyzn, łącząc każde z nich poprzez zmianę wyglądu. Jest to potrzeba przełamywania stereotypów myślenia przy jednoznacznym wpisywaniu w kategorię tego męskie i tego co kobiece. Iwona Demko używając ,,męskiego ” języka podjęła dialog określający to czego nie wypada kobiecie, stawiając równe prawa w możliwości używania  niecenzuralnego języka, który dotychczas określał męski sposób  komunikacji . Męskie triki i kobiece gierki w zestawieniu z androgynicznymi,  opasłymi i anorektycznymi ciałami pozbawionymi typowych cech płciowych , odnoszą się do  kart do gry z których Paulina  Poczęta stworzyła swój ,,Domek” .Narysowała  miniatury zaczerpniętych z internetu motywów odnoszących się do granicy pomiędzy tym co męskie a tym co kobiece, są to motywy androgeniczne, znane sylwetki ze zdjęć Nan Goldin, Saly Mann, dziecięce wizerunki pomiędzy płciami. Film ,,Daniela Kozłowska” Mariana Stępaka jest dokumentem pokazującym życie starszej , samotnej kobiety, mieszkanki wsi pod Lipnem, która ze swego domu stworzyła rodzaj muzeum w którym przechowuje  nagromadzone różnego rodzaju przedmioty, robiąc z nich rodzaj ołtarzyków udekorowanych kwiatami. Jej wygląd i jakość życia dostosowane zostały do warunków w jakich żyje. Bohaterka pracy Stępaka utożsamia starość pozbawioną płci, żyjącą na marginesie społeczeństwa. Kobiecość  jest punktem odniesienia i  powodem do polemiki w  cyklu foitograficznym ,,Kobiecość? próba redefinicji” Izy Moczarnej Pasiek. W cyklu fotograficznym Moczarna Pasiek ukazuje kobiety bez upiększeń,w swej realności, pozbawionej photoshopa ,gdzie na kobiecośc składają się również pierwiastki męskie, widoczne zarówno w fizjonomii jak i w wyrazie psychicznym. Męskie zabawki –jako jedne z atrybutów określających mężczyznę to telewizory, które stały się obrazami Dariusza Mląckiego. U Dariusza Fodczuka  w lightboxach  ,,Mars & Venus” męskie gadżety walczą o pierwszoplanowe miejsce z gadżetami kobiety, tworząc nieoderwalną całość. Podobnie u Ewy Kijowskiej głównym motywem jej obrazów są marsjańskie zabawki kobiet odnoszące się do dynamiki cechującej w ostatnich latach kobiety .,,Śpioszki” Marty Frej w swej delikatności typowej dla ubrań niemowląt  artystka pokryła błękitnym i różowym wzorem drutu kolczastego, będącego ograniczeniami kulturowo społecznymi którymi naznaczeni jesteśmy od chwili narodzin. Obraz sielanki w relacjach damsko męskich jaki wielokrotnie prezentowany był w kinie od początku jego istnienia odwrócony zostaje w walkę poprzez nałożenie ścieżki dźwiękowej rejestrującej konflikt pomiędzy kobietą i mężczyzną u Julii Kurek.
Wystawa nie daje jednoznacznego obrazu określającego mężczyznę i kobietę, jest przede wszystkim płaszczyzną wielu spostrzeżeń i doświadczeń i wypowiedzi autorów biorących w niej udział ,przeciw jednoznacznemu określaniu każdej z płci i określaniu wartości mogących dać pierwszeństwo i drugoplanową role mężczyznom lub kobietom.